Sztuka mówienia nie

Ja: Przytulisz się do mnie?

Jerz: Nie [zwyczajnie]. Nie [grubym głosem]. Nie [gardłowo]. Nie [wysokim głosem]. Nie [słodko]. Nie [łagodnie]. Nie [łagodnie]. Nie [łagodnie acz stanowczo]. Powtórz.

Ja: Przytulisz się do mnie?

Z uroczym uśmiechem, że już myślę: tak!

Jerz: Nie [zwyczajnie]. Nie [grubym głosem]. Nie [gardłowo]. Nie [wysokim głosem]. Nie [słodko]. Nie [łagodnie]. Nie [łagodnie]. Nie [łagodnie acz stanowczo]. 

Pozwalam się nie przytulić i nie przytulam jego.

To Jerzowa piosenka o nie.

Piosenka o nie w innej wersji, gdy zapytany o coś Jerz odpowiada:

- Nie. Nie. Nie. Nie. Nie. Nie. Nie.

Spokojnym, zdecydowanym tonem, z krótką pauzą przed każdym kolejnym nie, jakby sprawdzał w sobie, czy nadal - nie.

Cieszę się twoim "nie", bo potrafisz je powiedzieć bez wyrzutów sumienia, bez wątpliwości, wolny od chęci spełnienia moich oczekiwań - i tego mogę się od ciebie uczyć.

Cieszę się twoim "nie", bo dzięki temu widzę cię wyraźniej: stoisz naprzeciwko mnie. 

Cieszę się twoim "nie"  bo gdy je mówisz, sam coraz bardziej czujesz siebie, rozumiesz, kim jesteś, rozpoznajesz swoją przestrzeń. Stajesz się swój :)

Szanuję twoje "nie". Wierzę, że i ty będziesz szanował "nie" innych.

Co oczywiście nie znaczy, że od dziś nie myjemy rąk i zębów, zakładamy tylko najbardziej lanserskie piżamy i siedzimy na dworze w porze gotowania obiadu.

To się przecież nie wyklucza ;)