Genialny Jerz

Doznaliśmy dziś z Markiem szoku. Mega pozytywnego.
Od kilku dni wyrywało się Jerzykowi "para buch!". Wtajemniczeni* wiedzą, skąd to cytat. Dziś przy kolacji, w odpowiedzi na "czytać! czytać! czytać!" ze wskazaniem na "ciuch-ciuch", Marek zaczął czytać rzeczony utwór. Chyba z czystej naukowej ciekawości zawiesił głos pod koniec pierwszego wersu... a Jerzyk dokończył. I tak przez cały wierszyk.
Normalnie szok!!!
Oczywiście zniekształcał. Mówił tylko dwie ostatnie sylaby. Ale bez wątpienia pamiętał, co tam ma być. Kilka razy zaskoczył mnie wypowiedzeniem dość trudnego słowa. Może ze cztery razy  na cały wierszyk - nie wiedział, co powiedzieć i wymyślał jakiś swój wyraz.
Teraz rytualne czytanie przed snem. Jednym uchem słyszę, że z "Ptasiego radia" Jerz też sporo pamięta. Teraz czytają "Chichopotama". Obaj bardzo zadowoleni. Jerz i widząc nasze miny, i chyba sam z siebie, całkiem dobrze się bawi. A Marek jest równie zafascynowany jak ja.
Wiedziałam, że Jerz wszystko rozumie i dużo pamięta. Zdradzał się z tym już wcześniej ("Co słychać, panie tygrysie?" "Nic!"). Jednak przekonanie się o tym tak namacalnie i na taką lokomotywową skalę to superradosne doświadczenie!!!
I stąd ten tytuł :)


* np. ci łamiący sobie kilka razy dziennie język na tym utworze.