Coś mi chodzi po głowie

Zazwyczaj nie zamieszczam tu "lowaśnych foć" ani "słitaśnych emo" wierszy, i co do pierwszego nic się nie zmieni, a co do drugiego... Robert Frost napisał kiedyś coś, co może się zmieścić w mojej pojemnej definicji mruczanki.
Chodził mi ostatnio po głowie cytat, niedokładny, z tekstu R. Frosta. Chodził, chodził, aż postanowiłam odświeżyć sobie całość, i oto jest (tłum. S. Barańczak): 

Droga nie wybrana

 

Dwie drogi w żołtym lesie szły w dwie różne strony:
Żałując, że nie da się jechać dwiema naraz
I być jednym podróżnym, stałem zapatrzony
W głąb pierwszej z dróg, aż po jej zakręt oddalony,

Gdzie wzrok niknął w gęstych krzakach i konarach;

Potem ruszyłem drugą z nich nie mniej ciekawą,
Może wartą wyboru z tej jednej przyczyny,
Że rzadziej używana, zarastała trawą;

A jednak mogłem skręcić tak w lewo, jak i w prawo;
Tu i tam takie same były koleiny,

Pełne liści, na których w tej porannej porze
Nie znaczyły się jeszcze śladów czarne smugi.

Och, wiedziałem: choć pierwszą na później odłożę,
Drogi nas w inne drogi prowadzą – i może
Nie zjawię się w tym miejscu po raz drugi.

Po wielu latach, z twarzą przez zmarszczki zoraną,

Opowiem to, z westchnieniem i mglistym morałem:
Zdarzyło mi się niegdyś ujrzeć w lesie rano
Dwie drogi: pojechałem tą mniej uczeszczaną –
Reszta wzięła się z tego, że to ją wybrałem.

Okazało się, że to tekst popularny na blogach (czy to już autoironia?). 

A po mojej głowie kołatały się dwa ostatnie wersy - i jest w tym nieokreślone oczekiwanie na coś dobrego (choć świadomość całości mogłaby rodzić dystans) ;)